ઉગાડે એમ કદી ઊગવાનું નહીં, આપણે તો આવળ ને બાવળ ની જાત. - કૃષ્ન દવે

ઉગાડે એમ કદી ઊગવાનું નહીં,
આપણે તો આવળ ને બાવળ ની જાત.
ઊગવાનું હોય ત્યારે પૂછવાનું નહીં !

ધગધગતા તડકાના પેગ ઉપર પેગ અને ઉપરથી આખું વેરાન.
નિરાંતે બેસી જે ભરચક પીવેને એને પાલવે આ લીલાં ગુમાન.
રોકે કદાચ, કોઈ ટોકે કદાચ -
તોય મહેફિલથી કોઈ દિવસ ઊઠવાનું નહીં !
ઊગવનું હોય ત્યારે પૂછવાનુ નહીં !

આપણે તો એનીયે સમજણ શું રાખવાની, મસ્તીમાં ખરવું કે ફાલવું ?
આપણે તો લીલાછમ લોહીમાં લખેલું છે ગમ્મે તે મોસમમાં મ્હાલવું.
હસવું જો આવે તો હસવું બેફામ.
અને આસું જો આવે તો લૂછવાનું નહીં !
ઉગવાનું હોય ત્યારે પૂછવાનું નહીં !

ઊંડે ને ઊંડે જઈ બીજું શું કરવાનું ? ધરવાનું આપણું જ ધ્યાન.
પથ્થર ને માટીના ભૂંસી ભૂંસીને ભેદ કરવાનું લીલું તોફાન.
દેખાડે આમ કોઈ દેખાડે તેમ -
તોય ધાર્યુ નિશાન કદી ચુકવાનું નહીં !
ઊગવાનું હોય ત્યારે પૂછવાનું નહીં !

- કૃષ્ન દવે